Stoere pappa’s zie ik niet vaak op oudergesprek, meestal komen hun echtgenotes alleen op school praten. Stoere pappa’s hebben het immers druk, want ze werken veel. En áls een stoere pappa langskomt, dan komt hij al telefonerend binnen of neemt gewoon de telefoon op tijdens het tien-minuten-gesprek. ‘Ja, werk hè, niets aan te doen.’

Deze vaders willen wél graag langskomen als er stront aan de knikker is. Zo’n vader is er dan goed in om jou te komen vertellen dat zijn zoon zéker geen strafwerk verdient. Dat weet hij al, nog vóórdat hij zelfs maar jouw kant van het verhaal gehoord heeft. En terwijl hij dat zegt staat zijn kind naast hem zich vreselijk ongemakkelijk te voelen.

Stoere vaders willen graag een beetje indruk maken op de juf. Ze beweren dat ze zelf vroeger ook echt niet zo’n lieverdje waren en dat ze niet goed konden leren. Maar moet je nu eens kijken, wat er van hen geworden is… Ze runnen zelfs een eigen bedrijf. Of ze doen het toch minimaal beter dan hun vroegere klasgenoten uit het dorp. Vinden ze zelf. Sowieso doen ze het beter dan de gemiddelde ouders, ‘die moeten allemaal met zijn tweeën gaan werken, bij ons is er nog altijd iemand thuis’, kunnen ze zeggen.

Stoere vaders gaan er prat op dat hun zoon op hen lijkt. Dus dat het heel logisch is dat zoonlief ook geen zin in school heeft en ondeugend is. Dat hadden ze vroeger zelf immers ook. Hun zoons moeten ook maar meteen terugslaan op het schoolplein. ‘Vooruit, dat doe ik nou zelf niet meer, maar dat maakt de zaak wel meteen duidelijk’, hoor ik volwassen kerels zeggen.

Stoere vaders zeggen dingen als: ‘Dat rekenen is toch helemaal niet zo belangrijk tegenwoordig. Iedereen gebruikt toch een rekenmachine.’ Omdat deze pappa’s niet zo vaak langskomen op school, geven ze er vaak blijk van slecht geïnformeerd te zijn. Ze kunnen bijvoorbeeld halverwege het schooljaar constateren dat hun kind dit jaar les krijgt van wel twee juffen. Ze weten ook echt niet altijd in welke groep hun kind nu zit. ‘Het verandert ook ieder jaar.’

En ook al hebben ze in de loop der jaren al vele Cito-rapporten van hun kinderen onder ogen gekregen, met kwalificaties die variëren van I tot V, dan nog kunnen ze vragen: ‘En als hij de volgende keer nou een 9 haalt op die Cito, kan hij dan wel over?

Ik vind stoere pappa’s eigenlijk helemaal niet stoer.